"Niet ademen".
De stem van de verpleegster klinkt hol achter mij.
Ik schuif heen en weer in de buis en de machine draait en klikt.
Een scan van de longen om te zien of daar geen 'vuile beestjes' zitten.
Hopelijk niet, ik reken daar zelfs op!
Het onderzoek duurt niet lang. Ik was rond 7u30 opgestaan, wat gewassen en aangekleed, de neiging onderdrukt een potje koffie te zetten en drinken (moest nuchter zijn voor de scan) en vertrokken.
Er was nog weinig verkeer want het was nog steeds kerstvakantie.
In het ziekenhuis Sint-Lucas ken ik de procedure reeds: een nummertje nemen voor de consultatie, wachten tot dat nummertje (in mijn geval nr 291) op het scherm komt, bij de vriendelijke dame aan de balie gaan, SIS-kaartje geven, stickers krijgen, naar straat 21 gaan, terug aanmelden, even wachten in de wachtzaal en na enkele minuten door de verpleegster opgehaald worden.
Na het onderzoek terug naar huis en dan ... ontbijten, of: hoe een alledaagse bezigheid veel plezier kan doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten