Opstaan en, zoals terug afgesproken, ontbijt klaarzetten.
Vaststelling: het heeft voor de eerste keer dit jaar gesneeuwd, zodat een dun wit laagje alles zeer idyllisch maakt.
We kraken er een flesje cava op: we hebben toch het gevoel iets te moeten vieren - op naar de genezing!
Tijdens het lang ontbijt is er een gesprek, vooral met de jongste zoon, Benjamin, over gevoelens, opvoeding, verwachtingen, waar het fout ging, waar het goed ging, .... enfin: een lang, verhelderend gesprek, met min of meer duidelijke richtlijnen voor de volgende periode. We weten wel dat die niet zo gemakkelijk zal zijn de volgende dagen, maar goede afspraken zullen veel zaken gemakkelijker maken.
Ik word verwacht om 14 uur in het ziekenhuis.
Dan is het wachten tot morgen - D-day.
Ik hoop (verwacht eigenlijk) vlug een volgend bericht te kunnen schrijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten