'Diep inademen en adem inhouden!'. Zo'n 5-tal keren moest ik dit doen, terwijl rondom mij allerhande buitenaardse geluiden en kloppingen waren. Iemand die ooit een M&R scan had weet hoe dit gaat.
Gelukkig ben ik niet claustrofobisch aangelegd, want ik denk dat ik dan doodsangsten had doorgemaakt.
Na een dikke 20 minuten was dit klaar en kon ik naar huis gaan om te ontbijten, omdat het onderzoek nuchter moest gebeuren.
Dan was het wachten tot de volgende dag tot ik bij de chirurg moest gaan.
Terug de ziekenhuisroutine: ticketje halen, naar het verdiep, aanmelden aan de balie en wachten in de wachtzaal.
De doctor kwam ons halen en heel vlug kwam het verlossend bericht: alles OK, geen uitzaaiingen, resultaten prima. Navraag leert ook dat mijn probleem niet genetisch is, dus voor onze kinderen ook geen gevaar. Dat was een beetje de grootste angst, na het bezoek aan de nefroloog die daar een alluzie op maakte.
Afspraken worden gemaakt voor de opvolging (die uiteraard blijft!), maar voor de doctor ben ik volledig in remissie!
Fantastisch nieuws dus.
De tamtam laten werken en heel vlug veel positieve reacties gekregen.
Hartverwarmend!
Ik zeg mijn vrouw dat ze nog niet van mij af is (moet er een beetje om lachen en wenen tegelijk).
Ik vertel haar ook een beetje mijn doel: ik wil erbij zijn op het huwelijk van mijn (nu nog ongeboren) kleinkind.
Da's pas een doelstelling, neen?
dinsdag 9 juli 2013
Maria
Mijn jongste zoon heeft een fantastische tijd gehad in Valencia, maar hij is daar ook geraakt door een pijltje van cupido.
In het labo waar hij werkte, zag hij plots een mooie jonge dame die naar hem lachte, waardoor hij ineens 'verkocht' was.
Nu had hij vooraf gezegd: voor Erasmus: geen vriendin en zeker niet tijdens Erasmus. Veel te moeilijk om dat te organiseren.
Hij had echter geen rekening gehouden met de' power of love'.
Na enkele weken kregen we daar lucht van en maakten we via Skype kennis met haar: Maria.
Nu wordt het een beetje ingewikkeld, want het meisje (eigenlijk een vrouw) is een Poolse. Gaat mijn Belgische zoon dus naar Spanje om terug te komen met een Poolse. Er zijn geen grenzen meer!
Eind mei was ze al uit Valencia vertrokken, maar ze hadden geregeld dat ze de eerste week van juli bij ons ging komen.
Zo gezegd, zo gedaan: onze Benjamin bloednerveus op vrijdag, want 's avonds zou hij ze halen in Charleroi.
Gelukkig bood grote broer een lift aan, want we hadden een beetje schrik dat, moest hij ze alleen halen, de aandacht meer naar haar dan de weg zou verdeeld zijn.
Rond 22 uur kwamen ze dan bij ons aan en maakten we in levende lijve kennis met haar.
Om een lang verhaal kort te maken: mijn zoon heeft een goede smaak en het meisje (of vrouw) werd, alhoewel ze bloednerveus was (logisch), direct op haar gemak gesteld.
Het werd een leuke kennismaking en een aangename avond.
Respect voor die jonge vrouw die aandurfde dit te doen!
In het labo waar hij werkte, zag hij plots een mooie jonge dame die naar hem lachte, waardoor hij ineens 'verkocht' was.
Nu had hij vooraf gezegd: voor Erasmus: geen vriendin en zeker niet tijdens Erasmus. Veel te moeilijk om dat te organiseren.
Hij had echter geen rekening gehouden met de' power of love'.
Na enkele weken kregen we daar lucht van en maakten we via Skype kennis met haar: Maria.
Nu wordt het een beetje ingewikkeld, want het meisje (eigenlijk een vrouw) is een Poolse. Gaat mijn Belgische zoon dus naar Spanje om terug te komen met een Poolse. Er zijn geen grenzen meer!
Eind mei was ze al uit Valencia vertrokken, maar ze hadden geregeld dat ze de eerste week van juli bij ons ging komen.
Zo gezegd, zo gedaan: onze Benjamin bloednerveus op vrijdag, want 's avonds zou hij ze halen in Charleroi.
Gelukkig bood grote broer een lift aan, want we hadden een beetje schrik dat, moest hij ze alleen halen, de aandacht meer naar haar dan de weg zou verdeeld zijn.
Rond 22 uur kwamen ze dan bij ons aan en maakten we in levende lijve kennis met haar.
Om een lang verhaal kort te maken: mijn zoon heeft een goede smaak en het meisje (of vrouw) werd, alhoewel ze bloednerveus was (logisch), direct op haar gemak gesteld.
Het werd een leuke kennismaking en een aangename avond.
Respect voor die jonge vrouw die aandurfde dit te doen!
Eerste week verlof
Normaal ,gezien is dit een week waarin alle onafgewerkte jobkes eens aangepakt worden, om dan met een gerust hart te vertrekken.
Nu ligt dit een beetje anders: ik moet nog enkele onderzoeken ondergaan, zoals bijvoorbeeld een ct-scan van de longen en dan nog een volledige m&r scan van de onderbuik.
Maandagmorgen, 1 juli, nuchter in het ziekenhuis aangekomen en gehoord dat ik daar eigenlijk slechts enkele uren later verwacht werd. Onze huisarts had een andere scan aangevraagd (één zonder contraststof, want dit is slecht voor de nierwerking - beter voorkomen dan genezen!), maar ze was vergeten dat ik dan geen contraststof moest krijgen en daar enkele uren vooraf zijn.
Ze hebben me er dan maar voor genomen (ik was toch de eerste), dus was ik daar vlug van af.
Ik kende de routine al: uitkleden, in een buis gaan liggen, aan aantal keren de adem inhouden met allerhande futuristische geluiden om me heen en er dan een 20-tal minuten later terug uit te komen.
Donderdag dan naar de huisarts gegaan voor de uitslag en die was positief: geen uitzaaiingen of verkeerd weefsel terug te vinden.
Wel nog een beetje sukkelen met de bloeddruk, maar dit heeft te maken met de gewenning van het lichaam aan de nieuwe medicatie.
Afwachten wat de volgende scan geeft.
Nu ligt dit een beetje anders: ik moet nog enkele onderzoeken ondergaan, zoals bijvoorbeeld een ct-scan van de longen en dan nog een volledige m&r scan van de onderbuik.
Maandagmorgen, 1 juli, nuchter in het ziekenhuis aangekomen en gehoord dat ik daar eigenlijk slechts enkele uren later verwacht werd. Onze huisarts had een andere scan aangevraagd (één zonder contraststof, want dit is slecht voor de nierwerking - beter voorkomen dan genezen!), maar ze was vergeten dat ik dan geen contraststof moest krijgen en daar enkele uren vooraf zijn.
Ze hebben me er dan maar voor genomen (ik was toch de eerste), dus was ik daar vlug van af.
Ik kende de routine al: uitkleden, in een buis gaan liggen, aan aantal keren de adem inhouden met allerhande futuristische geluiden om me heen en er dan een 20-tal minuten later terug uit te komen.
Donderdag dan naar de huisarts gegaan voor de uitslag en die was positief: geen uitzaaiingen of verkeerd weefsel terug te vinden.
Wel nog een beetje sukkelen met de bloeddruk, maar dit heeft te maken met de gewenning van het lichaam aan de nieuwe medicatie.
Afwachten wat de volgende scan geeft.
Abonneren op:
Posts (Atom)