Medicatie: een noodzakelijk kwaad!
Zoals reeds gemeld moest ik van de nefroloog een ander middel nemen voor de bloeddruk.
Ik nam Lisinopril, wat heel slecht schijnt te zijn voor de nierwerking.
Ik nam dit al jaren en voelde me daar eigenlijk redelijk goed mee. Ik had geprobeerd, in maart, daar wat minder van te nemen, omdat mijn bloeddruk te veel zakte, maar na het terug beginnen werken was het nodig om terug mijn 'normale' dosis te nemen. Ik heb in een vroeger bericht eens getoond dat de bloeddruk volledig onder controle was.
Tot nu dus, waar dat middel goed voor de bloeddruk schijnt te zijn, maar slecht voor de nierwerking.
Shit!
Iets anders dus: Amlogal, een middel dat Myriam, onze huisarts, onlangs binnen gekregen had van een vertegenwoordiger.
Resultaat: ik voelde me na enkele dagen misselijk en verschrikkelijk mottig. Nog een resultaat: het middel werkt niet op mijn bloeddruk! Ik haal waarden van 160/90 tot 170/115. Veel te veel.
Terug naar Myriam dus.
Nu heb ik iets anders: Zanidip. Eén pilletje 's morgens. Deze voormiddag eentje genomen bij het opstaan. Toen was de bloeddruk 137/90, redelijke waarden, in mijn geval. Deze namiddag nog eens gecontroleerd: 144/92: oesje, terug aan het stijgen. In de vooravond: 156/97. Van de stress kan het niet zijn, en ook niet van de inspanning: ik heb de ganse namiddag naar de eerste rit van de Tour de France zitten kijken.
Nog geen 160 of 170, maar toch terug een stijging die er niet mag zijn.
Ik voel me ook suf.
Ik geef het middel voorlopig de voordeel van de twijfel, want het is slechts de eerste dag dat ik het neem.
Ik hoop wel dat ik me vlug beter voel, met een bloeddruk onder controle.
Medicatie; het is zo goed als het slecht is!
zaterdag 29 juni 2013
Het zit erop!
Het schooljaar 2012-2013 is afgelopen.
Nu is dit voor mij nogal kort maar krachtig geweest: ik begon, met mijn ziekte(s) pas in april, na de paasvakantie, waardoor ik slechts enkele maanden aan de slag was.
Toch is er op die periode wel wat verwezenlijkt: ons Comeniusproject liep (goed) af, er werden veel bijsturingen en afspraken gemaakt in verband met de werking in en met Smartschool voor volgend schooljaar, de rapporten uit- en afwerking verliep goed, kortom: een vlot einde van een (volgens mijn collega's) al bij al rustig schooljaar.
Er werden ondertussen ook al naar volgend schooljaar enkele wijzigingen aangekondigd: door de besparingen vallen een aantal mensen weg (traantjes bij enkele jonge collega's, begrijpelijk), enkele mensen die weggaan en enkelen die zouden terugkomen (het moet dan toch niet zo slecht zijn bij ons - het gras is groener aan de overkant, is een gezegde dat hiervoor geldt).
Er is ook een wijziging in de werking in de maak, zodat we meer vaste klassen toegewezen krijgen, wat wil zeggen dat we een beetje gaan naar ... de periode toen ik begon. Ik hoor het van 'anciens' in die tijd nog zeggen: allerlei veranderingen komen er elk jaar aan, maar uiteindelijk komt alles terug.
We zien wel, eind augustus.
Nu: gewoon proberen genieten van een zo gezond mogelijke vakantie!
Nu is dit voor mij nogal kort maar krachtig geweest: ik begon, met mijn ziekte(s) pas in april, na de paasvakantie, waardoor ik slechts enkele maanden aan de slag was.
Toch is er op die periode wel wat verwezenlijkt: ons Comeniusproject liep (goed) af, er werden veel bijsturingen en afspraken gemaakt in verband met de werking in en met Smartschool voor volgend schooljaar, de rapporten uit- en afwerking verliep goed, kortom: een vlot einde van een (volgens mijn collega's) al bij al rustig schooljaar.
Er werden ondertussen ook al naar volgend schooljaar enkele wijzigingen aangekondigd: door de besparingen vallen een aantal mensen weg (traantjes bij enkele jonge collega's, begrijpelijk), enkele mensen die weggaan en enkelen die zouden terugkomen (het moet dan toch niet zo slecht zijn bij ons - het gras is groener aan de overkant, is een gezegde dat hiervoor geldt).
Er is ook een wijziging in de werking in de maak, zodat we meer vaste klassen toegewezen krijgen, wat wil zeggen dat we een beetje gaan naar ... de periode toen ik begon. Ik hoor het van 'anciens' in die tijd nog zeggen: allerlei veranderingen komen er elk jaar aan, maar uiteindelijk komt alles terug.
We zien wel, eind augustus.
Nu: gewoon proberen genieten van een zo gezond mogelijke vakantie!
maandag 24 juni 2013
Nog een keer apetrots
'De kogel is door de kerk en miljaar het is goed! Voor men thesis heb ik net 9.5 op 10 gekregen! Overgelukkig en beter kon ik niet wensen.'
Een berichtje van mijn jongste zoon vanuit Valencia.
Geeft dan direct duidelijkheid rond de titel: ik ben terug, na de uitslag van mijn dochter, apetrots: mijn jongste zoon heeft het ook geflikt.
Er werd hem zelfs gevraagd een artikel over zijn thesis te schrijven in een wetenschappelijk blad. Veel doctoraatsstudenten zouden daar jaloers op zijn.
Als afronding van zijn Erasmusproject kan dit wel tellen.
Hij is een beetje het bewijs dat deze projecten wel werken en zinvol zijn.
Binnenkort (op zijn verjaardag) komt hij terug naar huis.
De champagne zal, zoals gevraagd, klaar staan!
We gaan er volop van genieten!
Een berichtje van mijn jongste zoon vanuit Valencia.
Geeft dan direct duidelijkheid rond de titel: ik ben terug, na de uitslag van mijn dochter, apetrots: mijn jongste zoon heeft het ook geflikt.
Er werd hem zelfs gevraagd een artikel over zijn thesis te schrijven in een wetenschappelijk blad. Veel doctoraatsstudenten zouden daar jaloers op zijn.
Als afronding van zijn Erasmusproject kan dit wel tellen.
Hij is een beetje het bewijs dat deze projecten wel werken en zinvol zijn.
Binnenkort (op zijn verjaardag) komt hij terug naar huis.
De champagne zal, zoals gevraagd, klaar staan!
We gaan er volop van genieten!
Uitslag van de nefroloog
Na een lange week wachten mochten we bij Myriam gaan om te horen wat de nefroloog had vastgesteld.
Er waren reeds de ganse week allerhande gedachten door het hoofd gegaan: wat als...?
Om 16 uur eens naar Myriam gebeld: 'heb je de uitslagen al?' om zeker te zijn dat we daar niet voor niks stonden. Normaal gezien begon haar spreekuur om 17 uur en we wouden vroeg zijn, zodat er niet te veel patiënten voor ons zaten. 'Ik heb alles, kom maar af'' 'Wanneer?' 'Nu, ik ben al bezig van 3 uur, want er moest iemand een papiertje hebben en dan nog een en ik ben dan gewoon maar begonnen'.
Direct vertrokken dus.
Wat bleek: ik heb inderdaad een lichte nierinsufficiëntie, wat op termijn voor problemen kan zorgen.
Er werd (en wordt nog steeds) naar de oorzaak gezocht, maar hoogstwaarschijnlijk is dit het gevolg van de 'brol' die ik allemaal binnenkreeg toen ik nierstenen had. Ik heb toen een hele hoop pijnstillers gehad, die een heel negatieve invloed hebben op de nierfunctie. Dit kan heel lang een gevolg hebben van verminderde nierwerking.
Verder neem ik ook een middel tegen hoge bloeddruk, dat echter heel slecht is voor de nierwerking.
Dit wordt dan terug zoeken en puzzelen naar een juiste medicatie.
Er wordt me een middel meegegeven dat ik moet uitproberen.
Verder worden er ook afspraken gemaakt rond opvolging: ik moet alle 2 à 3 maanden bloed laten trekken en elke 6 maanden terug bij de nefroloog, bovenop de check-ups die al gepland zijn.
Controle alom dus.
Maar... ik vind dit positief. De kans dat er iets sluimerends is, zal sneller opgemerkt worden nu (denk ik, hoop ik).
Er staan me nog veel artsbezoekjes te wachten.
Ze gaan me op den duur leren kennen!
Er waren reeds de ganse week allerhande gedachten door het hoofd gegaan: wat als...?
Om 16 uur eens naar Myriam gebeld: 'heb je de uitslagen al?' om zeker te zijn dat we daar niet voor niks stonden. Normaal gezien begon haar spreekuur om 17 uur en we wouden vroeg zijn, zodat er niet te veel patiënten voor ons zaten. 'Ik heb alles, kom maar af'' 'Wanneer?' 'Nu, ik ben al bezig van 3 uur, want er moest iemand een papiertje hebben en dan nog een en ik ben dan gewoon maar begonnen'.
Direct vertrokken dus.
Wat bleek: ik heb inderdaad een lichte nierinsufficiëntie, wat op termijn voor problemen kan zorgen.
Er werd (en wordt nog steeds) naar de oorzaak gezocht, maar hoogstwaarschijnlijk is dit het gevolg van de 'brol' die ik allemaal binnenkreeg toen ik nierstenen had. Ik heb toen een hele hoop pijnstillers gehad, die een heel negatieve invloed hebben op de nierfunctie. Dit kan heel lang een gevolg hebben van verminderde nierwerking.
Verder neem ik ook een middel tegen hoge bloeddruk, dat echter heel slecht is voor de nierwerking.
Dit wordt dan terug zoeken en puzzelen naar een juiste medicatie.
Er wordt me een middel meegegeven dat ik moet uitproberen.
Verder worden er ook afspraken gemaakt rond opvolging: ik moet alle 2 à 3 maanden bloed laten trekken en elke 6 maanden terug bij de nefroloog, bovenop de check-ups die al gepland zijn.
Controle alom dus.
Maar... ik vind dit positief. De kans dat er iets sluimerends is, zal sneller opgemerkt worden nu (denk ik, hoop ik).
Er staan me nog veel artsbezoekjes te wachten.
Ze gaan me op den duur leren kennen!
donderdag 13 juni 2013
Politie
Mijn vrouw stuift binnen: 'je moet me aan het zwembad afzetten, want mijn leerlingen zijn daar, en dan moet je naar de politie, want ze hebben er onze spiegel afgereden in de Michielsparking'.
Bleek dat onze fameuze spiegel een serieuze duw gekregen had in de parkeergarage, dat dit wel gefilmd was, maar dat dit enkel door de politie mag opgevraagd worden. Aanrijding met vluchtmisdrijf, wordt dan de categorie.
Goed, ik kom binnen bij de flikken (echt hoor,waar de opnames van 'Flikken' gebeurden) trek een nummertje en het is bijna direct aan mij. 'Mijnheer, waar sta je' vraagt de mevrouw aan de balie me na een korte uitleg. 'Vlakbij' zeg ik, waarop ze zegt: 'oei, je moet je verzetten, want hier mag je in principe nergens staan en steek genoeg geld in de meter als je een betaalde plaats vind.'
Oesje: ik was al zo blij dat het vlug aan mij was. Bleek dit een eerste kort tussenstation te zijn.
Dan maar... lang gewacht (anderhalf uur) voor ze dan mijn naam riepen (voor de aangifte van een aanrijding, stel je voor!). Goed dat er een TV in de wachtzaal stond: ik kon een hele aflevering van Midsummer murders zien.
Ik kom dan terecht bij een vrouwelijke agent, die me direct zegt dat het opmaken van het dossier wel een tijdje zal duren!
Ik moet zeggen: ze heeft niet gelogen! Er werd een dossier gemaakt van 8 bladzijden, met alle mogelijke gegevens: welke auto, kleur, hoe oud, laatste keuring, verzekering en rechtsbijstand, uur van aankomst, vermoedelijk uur van de aanrijding, hoe vastgesteld, getuigen,... .
In één bladzijde wordt dan mijn versie neergeschreven en ik moet dat ondertekenen.
Voila, dat was het: proces verbaal bij de verzekering geven, ze zouden zoeken naar de dader en we zouden er wel nog van horen.
Meer dan 4 uren op bezoek bij de flikken, ik had wel al leukere vrije middagen!
Bleek dat onze fameuze spiegel een serieuze duw gekregen had in de parkeergarage, dat dit wel gefilmd was, maar dat dit enkel door de politie mag opgevraagd worden. Aanrijding met vluchtmisdrijf, wordt dan de categorie.
Goed, ik kom binnen bij de flikken (echt hoor,waar de opnames van 'Flikken' gebeurden) trek een nummertje en het is bijna direct aan mij. 'Mijnheer, waar sta je' vraagt de mevrouw aan de balie me na een korte uitleg. 'Vlakbij' zeg ik, waarop ze zegt: 'oei, je moet je verzetten, want hier mag je in principe nergens staan en steek genoeg geld in de meter als je een betaalde plaats vind.'
Oesje: ik was al zo blij dat het vlug aan mij was. Bleek dit een eerste kort tussenstation te zijn.
Dan maar... lang gewacht (anderhalf uur) voor ze dan mijn naam riepen (voor de aangifte van een aanrijding, stel je voor!). Goed dat er een TV in de wachtzaal stond: ik kon een hele aflevering van Midsummer murders zien.
Ik kom dan terecht bij een vrouwelijke agent, die me direct zegt dat het opmaken van het dossier wel een tijdje zal duren!
Ik moet zeggen: ze heeft niet gelogen! Er werd een dossier gemaakt van 8 bladzijden, met alle mogelijke gegevens: welke auto, kleur, hoe oud, laatste keuring, verzekering en rechtsbijstand, uur van aankomst, vermoedelijk uur van de aanrijding, hoe vastgesteld, getuigen,... .
In één bladzijde wordt dan mijn versie neergeschreven en ik moet dat ondertekenen.
Voila, dat was het: proces verbaal bij de verzekering geven, ze zouden zoeken naar de dader en we zouden er wel nog van horen.
Meer dan 4 uren op bezoek bij de flikken, ik had wel al leukere vrije middagen!
Nefroloog
Weer een woord dat ik leerde: nefroloog.
Onlangs was mijn echtgenote bij de huisarts en toen ik ter sprake kwam, zei mijn vrouw dat ze blij was dat mijn bloeduitslag goed bleek te zijn.
Daarop zie Myriam dat dit niet zo was ....!
Lichte paniek in de rangen: waarom was ik niet verwittigd?
Bleek dat Myriam, over-druk zoals de laatste tijd wel meer, ervan uitging dat ik wel eens ging bellen. Ik had dat nog nooit gedaan: ik had reeds een tiental jaren geleden afgesproken dat, als er afwijkingen waren, ze mij ging bellen (weet ik veel wanneer ze die uitslag krijgt of hoe dit moet geïnterpreteerd worden).
Er bleken een paar abnormale waarden in mijn bloed te zitten die voor een 'normale' mens weinig probleem vormen, maar wel bij nierpatiënten! Myriam had daarover gekeken.
Veel getelefoneer dus en ik werd doorverwezen naar een nefroloog.
Wat uitleg gezocht en gevonden (internet is toch prachtig, neen? alhoewel je de info wel moet kunnen filteren): Een internist-nefroloog behandelt patiënten met nierziekten, maar probeert aandoeningen ook te voorkomen
En: Ook kunnen er door een nierziekte andere ziekteverschijnselen ontstaan, bijv. zeer hoge bloeddruk (ernstige hypertensie), verstoringen in de samenstelling van de vloeistoffen in het lichaam (verstoringen van het milieu interieur), de zouten en hun verhoudingen in het lichaam (elektrolyten) en verstoring van de verhouding van bepaalde stoffen in het bloed (zuur-base-evenwicht). Deze verschijnselen worden ook door de nefroloog behandeld.
Ik val dus in deze categorie.
Dus op woensdag naar Zelzate, want dat zijn druk bezette mensen en dit was de eerste mogelijke afspraak. Daar werd een gloednieuw centrum geopend als afdeling van Sint-Lucas, waar nier- en bloedziektes behandeld worden.
Normaal gezien is dit van bij ons een groot kwartier. Nu was er file en we deden er 1 uur en 15 minuten over. Ruim te laat, maar de dokter had begrip.
Hij lijkt me een heel capabele arts te zijn, en voorzichtig. Hij zegt me dat er inderdaad afwijkingen zijn, maar dat dit al heel lang zo is, omdat de waarden ongeveer dezelfde zijn als voor mijn operatie. Hij stelt een volledige bloedcheck voor en een urineonderzoek. Voor hij alle uitslagen heeft, wil hij nog geen prognose geven, en zelfs niet aangeven in welke richting hij denkt.
Ik moet nog een dikke week geduld hebben.
Alhoewel we (mijn vrouwtje was uiteraard mee) weinig meer weten, rijden we toch redelijk gerustgesteld huiswaarts.
We hopen volgende week meer klaarheid te krijgen!
Onlangs was mijn echtgenote bij de huisarts en toen ik ter sprake kwam, zei mijn vrouw dat ze blij was dat mijn bloeduitslag goed bleek te zijn.
Daarop zie Myriam dat dit niet zo was ....!
Lichte paniek in de rangen: waarom was ik niet verwittigd?
Bleek dat Myriam, over-druk zoals de laatste tijd wel meer, ervan uitging dat ik wel eens ging bellen. Ik had dat nog nooit gedaan: ik had reeds een tiental jaren geleden afgesproken dat, als er afwijkingen waren, ze mij ging bellen (weet ik veel wanneer ze die uitslag krijgt of hoe dit moet geïnterpreteerd worden).
Er bleken een paar abnormale waarden in mijn bloed te zitten die voor een 'normale' mens weinig probleem vormen, maar wel bij nierpatiënten! Myriam had daarover gekeken.
Veel getelefoneer dus en ik werd doorverwezen naar een nefroloog.
Wat uitleg gezocht en gevonden (internet is toch prachtig, neen? alhoewel je de info wel moet kunnen filteren): Een internist-nefroloog behandelt patiënten met nierziekten, maar probeert aandoeningen ook te voorkomen
En: Ook kunnen er door een nierziekte andere ziekteverschijnselen ontstaan, bijv. zeer hoge bloeddruk (ernstige hypertensie), verstoringen in de samenstelling van de vloeistoffen in het lichaam (verstoringen van het milieu interieur), de zouten en hun verhoudingen in het lichaam (elektrolyten) en verstoring van de verhouding van bepaalde stoffen in het bloed (zuur-base-evenwicht). Deze verschijnselen worden ook door de nefroloog behandeld.
Ik val dus in deze categorie.
Dus op woensdag naar Zelzate, want dat zijn druk bezette mensen en dit was de eerste mogelijke afspraak. Daar werd een gloednieuw centrum geopend als afdeling van Sint-Lucas, waar nier- en bloedziektes behandeld worden.
Normaal gezien is dit van bij ons een groot kwartier. Nu was er file en we deden er 1 uur en 15 minuten over. Ruim te laat, maar de dokter had begrip.
Hij lijkt me een heel capabele arts te zijn, en voorzichtig. Hij zegt me dat er inderdaad afwijkingen zijn, maar dat dit al heel lang zo is, omdat de waarden ongeveer dezelfde zijn als voor mijn operatie. Hij stelt een volledige bloedcheck voor en een urineonderzoek. Voor hij alle uitslagen heeft, wil hij nog geen prognose geven, en zelfs niet aangeven in welke richting hij denkt.
Ik moet nog een dikke week geduld hebben.
Alhoewel we (mijn vrouwtje was uiteraard mee) weinig meer weten, rijden we toch redelijk gerustgesteld huiswaarts.
We hopen volgende week meer klaarheid te krijgen!
Comenius
Ik ben blij dat het zo goed verliep. Ik ben ook blij dat het gedaan is, want het gaf toch wel redelijk veel extra werk, frustratie, schrik,... .
Ons Comeniusproject 'Being Different But Equal' is geëindigd met een prachtige voorstelling van onze leerlingen, en, nog beter, een fantastische week met de buitenlandse collega's.
Kort ter info: een Comeniusproject is een samenwerking tussen Europese scholen onderling, waar gedurende 2 schooljaren aan hetzelfde gewerkt wordt op elke locatie.
Het waren ook wel leuke locaties: we moesten naar Spanje, meer bepaald Tenerife, naar Redbourn, een 100 km boven Londen, naar Toscanië in Italië en dan nog naar zuid Duitsland niet ver van Nurnberg.
En wel: we moesten!
In een Comeniusproject krijg je subsidie, die je moet verdienen door bij elkaar op bezoek te gaan.
We zijn dus braafjes overal heen geweest!
Hebben leuke collega's leren kennen (ook minder leuke, maar soit, dat viel nogal mee) en ik denk zelfs verschillende mensen met wie ik nog lang contact zal hebben.
Zo zijn we reeds eind juli uitgenodigd bij John in Engeland, om daar een weekje te spenderen (waar hij ons het 'echte' Londen zal leren kennen) en we worden volgend jaar verwacht in Zuid Duitsland en eventueel in Tenerife.
Maar zoals gezegd: ik ben blij dat het gedaan is: aangezien ik coördinator was, kwam er nogal wat verantwoordelijkheid en achternageloop op mijn nek terecht, iets wat in mijn toestand niet zo evident was.
Gelukkig kon ik rekenen op een aantal lieve en bekwame collega's die een groot deel van het werk overnamen.
Met succes: de schepen van onderwijs (Elke Decruynaere) had niets dan lovende woorden, alsook mijn directie en alle aanwezige toeschouwers tijdens de voorstelling.
Het eindrapport werd ook relatief snel (slechts 3 uren!) opgemaakt en de laatste dag konden we, dank zij Martine, onze secretaresse die grotendeels de nevenactiviteiten organiseerde (Het zou zonder haar niet gelukt zijn! - langs deze weg: een dikke merci!) genieten van een heerlijke avond met een soort culinaire tocht door Gent, met gids.
Iedereen was onder de indruk.
Een einde in stijl, dat was het!
Ons Comeniusproject 'Being Different But Equal' is geëindigd met een prachtige voorstelling van onze leerlingen, en, nog beter, een fantastische week met de buitenlandse collega's.
Kort ter info: een Comeniusproject is een samenwerking tussen Europese scholen onderling, waar gedurende 2 schooljaren aan hetzelfde gewerkt wordt op elke locatie.
Het waren ook wel leuke locaties: we moesten naar Spanje, meer bepaald Tenerife, naar Redbourn, een 100 km boven Londen, naar Toscanië in Italië en dan nog naar zuid Duitsland niet ver van Nurnberg.
En wel: we moesten!
In een Comeniusproject krijg je subsidie, die je moet verdienen door bij elkaar op bezoek te gaan.
We zijn dus braafjes overal heen geweest!
Hebben leuke collega's leren kennen (ook minder leuke, maar soit, dat viel nogal mee) en ik denk zelfs verschillende mensen met wie ik nog lang contact zal hebben.
Zo zijn we reeds eind juli uitgenodigd bij John in Engeland, om daar een weekje te spenderen (waar hij ons het 'echte' Londen zal leren kennen) en we worden volgend jaar verwacht in Zuid Duitsland en eventueel in Tenerife.
Maar zoals gezegd: ik ben blij dat het gedaan is: aangezien ik coördinator was, kwam er nogal wat verantwoordelijkheid en achternageloop op mijn nek terecht, iets wat in mijn toestand niet zo evident was.
Gelukkig kon ik rekenen op een aantal lieve en bekwame collega's die een groot deel van het werk overnamen.
Met succes: de schepen van onderwijs (Elke Decruynaere) had niets dan lovende woorden, alsook mijn directie en alle aanwezige toeschouwers tijdens de voorstelling.
Het eindrapport werd ook relatief snel (slechts 3 uren!) opgemaakt en de laatste dag konden we, dank zij Martine, onze secretaresse die grotendeels de nevenactiviteiten organiseerde (Het zou zonder haar niet gelukt zijn! - langs deze weg: een dikke merci!) genieten van een heerlijke avond met een soort culinaire tocht door Gent, met gids.
Iedereen was onder de indruk.
Een einde in stijl, dat was het!
Abonneren op:
Posts (Atom)