Medicatie: een noodzakelijk kwaad!
Zoals reeds gemeld moest ik van de nefroloog een ander middel nemen voor de bloeddruk.
Ik nam Lisinopril, wat heel slecht schijnt te zijn voor de nierwerking.
Ik nam dit al jaren en voelde me daar eigenlijk redelijk goed mee. Ik had geprobeerd, in maart, daar wat minder van te nemen, omdat mijn bloeddruk te veel zakte, maar na het terug beginnen werken was het nodig om terug mijn 'normale' dosis te nemen. Ik heb in een vroeger bericht eens getoond dat de bloeddruk volledig onder controle was.
Tot nu dus, waar dat middel goed voor de bloeddruk schijnt te zijn, maar slecht voor de nierwerking.
Shit!
Iets anders dus: Amlogal, een middel dat Myriam, onze huisarts, onlangs binnen gekregen had van een vertegenwoordiger.
Resultaat: ik voelde me na enkele dagen misselijk en verschrikkelijk mottig. Nog een resultaat: het middel werkt niet op mijn bloeddruk! Ik haal waarden van 160/90 tot 170/115. Veel te veel.
Terug naar Myriam dus.
Nu heb ik iets anders: Zanidip. Eén pilletje 's morgens. Deze voormiddag eentje genomen bij het opstaan. Toen was de bloeddruk 137/90, redelijke waarden, in mijn geval. Deze namiddag nog eens gecontroleerd: 144/92: oesje, terug aan het stijgen. In de vooravond: 156/97. Van de stress kan het niet zijn, en ook niet van de inspanning: ik heb de ganse namiddag naar de eerste rit van de Tour de France zitten kijken.
Nog geen 160 of 170, maar toch terug een stijging die er niet mag zijn.
Ik voel me ook suf.
Ik geef het middel voorlopig de voordeel van de twijfel, want het is slechts de eerste dag dat ik het neem.
Ik hoop wel dat ik me vlug beter voel, met een bloeddruk onder controle.
Medicatie; het is zo goed als het slecht is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten