'Diep inademen en adem inhouden!'. Zo'n 5-tal keren moest ik dit doen, terwijl rondom mij allerhande buitenaardse geluiden en kloppingen waren. Iemand die ooit een M&R scan had weet hoe dit gaat.
Gelukkig ben ik niet claustrofobisch aangelegd, want ik denk dat ik dan doodsangsten had doorgemaakt.
Na een dikke 20 minuten was dit klaar en kon ik naar huis gaan om te ontbijten, omdat het onderzoek nuchter moest gebeuren.
Dan was het wachten tot de volgende dag tot ik bij de chirurg moest gaan.
Terug de ziekenhuisroutine: ticketje halen, naar het verdiep, aanmelden aan de balie en wachten in de wachtzaal.
De doctor kwam ons halen en heel vlug kwam het verlossend bericht: alles OK, geen uitzaaiingen, resultaten prima. Navraag leert ook dat mijn probleem niet genetisch is, dus voor onze kinderen ook geen gevaar. Dat was een beetje de grootste angst, na het bezoek aan de nefroloog die daar een alluzie op maakte.
Afspraken worden gemaakt voor de opvolging (die uiteraard blijft!), maar voor de doctor ben ik volledig in remissie!
Fantastisch nieuws dus.
De tamtam laten werken en heel vlug veel positieve reacties gekregen.
Hartverwarmend!
Ik zeg mijn vrouw dat ze nog niet van mij af is (moet er een beetje om lachen en wenen tegelijk).
Ik vertel haar ook een beetje mijn doel: ik wil erbij zijn op het huwelijk van mijn (nu nog ongeboren) kleinkind.
Da's pas een doelstelling, neen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten