"Je bent ongelofelijk! Ik dacht dat hier een patient ging zitten, ingekrompen van de pijn, of ongemakkelijk, bleekjes, noem maar op, maar neen! Zie je zitten. Sterk ras, hoor. Heb ik nog niet veel meegemaakt!"
Ja, ik kan er niet aan doen dat ik snel en goed genees, alhoewel ik daar wel blij om ben.
Ik moest na een tiental dagen naar de huisarts om de wonden na te kijken.
Myriam doet dit dus en ze zegt me dat alles prima in orde is: geen ontstekingen en de wonden zijn goed dicht (er is nog een beetje vochtverlies waar ik de drain had, maar dat lijkt normaal te zijn - met een plakker erop is alles OK).
"Je wordt volgende week besproken in het ziekenhuis, heeft de docter me doorgemaild en ik heb de verslagen ook reeds binnen. Zoals je weet zijn die eigenlijk allemaal positief!"
"Je weet het, Myriam, ik ga voor volledige genezing!"
"We gaan allemaal voor volledige genezing!"
"Oei, kleine nuance: mijn familie hoopt op volledige genezing, ik ga voor volledige genezing!"
"Sorry, maar met wat ik hier nu lees en ook voor mij zie, gaan zeker alle docters voor volledige genezing!"
Fijn dit te horen!
Enkele voorzichtige vraagjes: "Wat mag ik wel en niet doen?"
"Eigenlijk weinig wat je niet mag doen als het niet te veel inspanning vraagt. Bijvoorbeeld geen zware zaken heffen, of als je moe bent: rusten!"
"Wanneer zou ik een beetje mogen sporten?" (het beestje kruipt waar het niet gaan kan!)
"Daar moet je minstens 6 weken met wachten! Wanneer heb je een afspraak met de chirurg? Begin maart? Wel: niet vroeger!"
Ok, als het moet... .
Al met al een positief doctersbezoek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten