Match

"Hoeveel is het?"
"2-0"
"Voor wie?"
"Voor ons!"
Conversatie tijdens de rust van de match tegen Petegem.
Enkele aanwijzingen en vooral 'doe zo verder' volstaan.
De tweede helft begint met druk van de tegenstander, maar we komen niet in de problemen, integendeel, er wordt zelfs nog een keer gescoord na een prachtige actie.
Eindelijk de looplijnen gezien die we inoefenden, met resultaat dus!
Het tegendoelpunt 5' voor het einde zorgt voor een beetje spanning, maar eigenlijk is dit onnodig, want alles is onder controle.

Ik steek mijn armen omhoog na de eindsignaal en voel mij gelukkig: ik zag een leuke match. Er zijn blije gezichten van de voetballertjes, supporters en vooral mijn jongste zoon, Benjamin, die eigenlijk hun hoofdtrainer is en die me hierin betrok en inschakelde.
Ook trots dat Frank, mijn schoonbroer, die in de periode dat ik er niet kan zijn de trainingen overneemt (waarvoor ik hem heel dankbaar ben!) de ploeg in volle actie zag de eerste keer dat hij kwam kijken.

Ik heb enkele keren wel al op mijn tanden moeten bijten: de vrijdag voor de match was de eerste training en kwam iedereen me gelukkig nieuwjaar wensen met ... een goede gezondheid.
Slechts enkelen op de club weten het en ook die wensen me het beste.
Het is toch wel een club waar vriendschap bovenaan staat!
Leuk.

Morgen, zondag, een algemene mail sturen met uitleg rond mijn toestand en hoe het verder moet.
Benieuwd naar hun reactie!