"Mocht je binnen?" "Weet niet. We hebben het niet gevraagd."
Barbara, Tim en Carlo komen rond het middaguur binnenvallen, ondanks er geen bezoekuur is.
Een minuutje later komt Benjamin binnen. Zelfde vraag, zelfde antwoord (terug de genen?)
5 minuten later komt dan mijn vrouw binnen. Die had het wel gevraagd.
"Niet nerveus?" "Neen."
De buurman begrijpt er niks van: "Hoe kan je nu zo kalm zijn".
Tja, het is het begin van de genezing, he.
Enkele minuten later mag ik mijn OP-kostuumpje aandoen.
Mijn kinderen vereeuwigen dit ook direct.
Dan met mijn bed weg naar de wachtzaal voor het OP, afscheid nemen aan de lift (ik zie enkele kropjes in kelen), en dan is het nog even wachten.
"Dag meneer. Geen allergien? Is de info op je bandje juist? Nog enkele minuten wachten, dan doen we je naar de zaal, krijg je een infuus en dan zal je vlug slapen."
Ik krijg mijn infuus en dan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten