Kinderen

Toch een brokje in de keel gekregen toen mijn oudste zoon Tim volgende link doorstuurde: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130104_00422548

Dit geeft wel zo'n beetje mijn instelling weer.
Ik ben een positief ingesteld persoon en blijf dus geloven in een goede afloop, maar dat zoiets invloed op je leven heeft is onmiskenbaar.

Dit geeft ook aan dat mijn kinderen aan, over en met mij mee denken.
Ze proberen me ook te ondersteunen waar mogelijk (alhoewel ze niet veel kunnen doen - frustrerend, weet ik) en het zijn die kleine dingen die ertoe doen.

Zoals dochterlief die eens binnenspringt, met haar knuffel-vriend (zoals mijn vrouw hem noemt) om te vragen hoe het gaat en oudste zoon die, na een lang bezoek aan de schoonfamilie, toch 's avonds met zijn vrouwtje bij ons alle weetjes komt delen (en, uiteraard, nog eens komt proeven van mama's kookkunsten - alhoewel ze, speciaal voor mij, zich beperkte tot macaroni met hesp en kaas, iets wat ik zelfs kan maken).

Lucky me!