Na-werking

Mijn hoofd tolt.
Gisteren had ik een eerste echte sessie bij mijn coach, FM.
Dat was een uurtje dat voorbij vloog en waar veel vragen gesteld werden, waar ik dan zelf het antwoord moest op uitvissen.
Vermoeiend, maar toch verhelderend.
In het naar huis rijden, met mijn fiets, (gelukkig) met de wind mee, kwamen de vragen naar boven: wat werd er nu eigenlijk allemaal gezegd; ik heb een bepaald gevoel, maar is dat juist; een levenslijn uittekenen, hoe moet ik dat... ?
Vooral het laatste hield me bezig. Het is mijn 'huiswerk' voor de volgende bijeenkomst, volgende week en ik heb dat nog nooit gedaan.
Toch lijkt me dit interessant te zijn en dus begon ik al tijdens de rit te denken aan wat ik allemaal al reeds meemaakte en zoals gevraagd: welk gevoel had ik daarbij.
Wat ik niet goed weet is hoe dat aan te pakken.
's Avonds kijk ik naar de desastreuze match van AA Gent tegen Racing Genk in de Europaleague (2-5 thuis verloren, lap!) waardoor ik iets minder denk aan mijn 'taak', maar in bed probeer ik alle gegevens te verzamelen, in mijn hoofd.
Eerlijk gezegd slaap ik goed de eerste 2 uren, maar schiet ik dan wakker met het idee: 'ik moet nog iets doen' en dan beginnen, zoals men zegt, de molekens te draaien.
Ik heb dan ook in mijn 59 levensjaren al redelijk wat meegemaakt, zowel (heel) goede zaken als (heel) negatieve.
In mijn hoofd zie ik dan een lijn tevoorschijn komen, die lijkt op een tekening van de Alpen, want de bedoeling is dat ik elke gebeurtenis een soort quotering geef.
Maar: ik weet nog steeds niet goed hoe ik dit aan moet pakken.
's Morgens opgestaan, waar ik me echt niet goed voel (mijn gevoel is direct gerelateerd aan hoe ik slaap) en geprobeerd wat te kalmeren en dit op een logische, rationele manier aan te pakken.
En dat lijkt resultaat te geven: internet en Google tonen diverse mogelijkheden, waaruit ik het beste kan kiezen. Ik viel toen wat terug op wat ik mijn leerlingen leer: als je iets niet weet, aan wie vraag je het dan? Aan Google!!!
Nu ik dit weet kan ik een beetje met een gerust gemoed verder: ik zal de taak kunnen oplossen en met een resultaat komen.
Lijkt een beetje raar: ik moet me precies voorbereiden op en ondervraging of examen, alhoewel dit absoluut niet door FM gevraagd werd. Maar gewoon al de trigger van: probeer dit eens en zie wat daar uit komt, geeft me wat een drive om dit tot een goed einde te brengen.
Eens zo ver kom ik wat tot rust, doe de huishoudelijke taken die ik mezelf opgelegd had en doe dan een fietstocht die al wat langer duurt. Zo'n 70 km en 2u40 op de fiets maken mijn hoofd wat minder vol, alhoewel ik aanvankelijk de naweeën van de slechte nacht nogal sterk voel. Gaandeweg verbetert dit echter en op het einde ben ik wat 'moe, maar (een beetje) gelukkig': ik heb er de langste rit van dit jaar opzitten en de resultaten daarvan (qua snelheid, hartslag en algemeen resultaat) vallen mee.
Nog lekker languit naar Parijs-Nice gekeken op TV en dan me aan dit tekstje gewaagd.
Al bij al viel de dag, na de slechte nacht, nog mee.
Ik laat de levenslijn nog wat rijpen en probeer daar begin volgende week iets concreet van te maken.