Iris

Ik kreeg een berichtje van Iris.
Ik ken Iris van 2010, waar we elkaar voor de eerste keer ontmoetten in Istanboel, Turkije. We kwamen daar samen met een aantal mensen als voorbereiding van een Comenius-project.
We kregen de goedkeuring voor dat project, waar ik gebombardeerd werd tot coördinator, maar waarin Iris een redelijk coördinerende rol speelde. Met recht en reden: ze had ervaring en zonder haar hulp zou het project allesbehalve vlot verlopen zijn.
Iris is dus Duitse, wonend en werkend ongeveer een 100-tal kilometer ten Oosten van Munchen. Prachtige streek, trouwens.
Ik weet dat omdat we tijdens ons Comenius-project (verplicht) elkaar moesten bezoeken. Alhoewel het geen plezierreisjes waren, maar echte werkbezoeken, was dit toch een heel leuke periode. Druk ook, want er waren 5 deelnemers: België, Duitsland, Engeland (met mijn ondertussen goede vriend John), Spanje (met Esther) en Italië.
Er werd gedurende 2 schooljaren veel gereisd,veel gewerkt en toch veel plezier gemaakt. We hadden ook resultaat: het project "Being different, but equal", haalde met vlag en wimpel een goede beoordeling bij de overkoepelende organisatie.
Het was ook wel wat: met de leerlingen en leerkrachten van de 5 scholen voor buitengewoon onderwijs maakten we een toneelstuk, waarin elke school meespeelde en het Belgisch gedeelte werd, samen met een selectie van de scholen life opgevoerd in de Kopergieterij in Gent, voor een publiek van een 150 mensen, met veel succes! Ook het maken van een libdub als kennismaking van elke school staat in de geschiedenis van de school als een toppunt geschreven, en het leermiddel dat we toen lanceerden: de 7w-enboeken, waar de leerlingen in een blanco boek alles mochten neerpennen, plakken, schilderen,... waar dan een interactie ontstond met de leerkracht (Wie-wat-waarover-waarheen-waardoor-waarmee en vooral waarom - 7 x w), met een voortdurend leerproces tot gevolg, wordt in onze school nog steeds gebruikt, met succes!
Een levenservaring voor de meeste deelnemers!
Iris was, zoals gezegd, één van de drijvende krachten achter het project.
We zijn steeds in contact gebleven.
Het is ook een lieve en gedreven vrouw.
Ik heb ze altijd heel sterk gevonden, een pak sterker dan ikzelf.
Vandaag kreeg ik dus een berichtje van haar.
Ze leest mijn blog (Dadurch Iris: Danke für Ihre Nachricht. Ich wurde von ihr berührt.), en schreef me dat ook zij reeds een tijdje in een dipje zit en via gespecialiseerde mensen geholpen moet worden. Ook haar partner, die op dezelfde school staat, zit met dezelfde problemen.
Ik ben dus niet alleen!
Zelfs de best varende schepen maken slagzij bij stormweer!
Ze vertelt me wel dat alles gaat (enfin: beter bij haar dan haar partner, die veel minder met de projecten te maken heeft), maar dat ze zich recht houdt met de buitenlandse projecten die ze nog steeds doet (misschien een ideetje om in de toekomst mee te nemen?).
Ondertussen zat ze in, denk ik, een 30-tal landen, het één al exotischer dan het ander.
Fantastisch, neen?
Ik hoop dat ze de 2 jaren die ze nog moet doen in haar loopbaan verder kan doormaken in gemoedsrust, plezier en voldoening.
Grüße und bis ...?