"Benjamin Roger Bracke, neemt gij tot uw wettige echtgenote de hier aanwezige Maria Szaruga?", gevolg door een ferme: "Ja". "Do you, Maria Szaruga, take Benjamin Roger Bracke, here present, to be your husband", gevolgd door een iets minder ferme, want gesmoord door opkomende tranen van geluk: "Yes".
Mijn jongste zoon is officieel getrouwd met zijn Poolse verloofde.
Alles gebeurt in Leuven, in het prachtige stadhuis.
Het is letterlijk en figuurlijk een mooie dag.
Het weer is goed (zon en aangename temperatuur), en zowel de Poolse als Belgische delegatie zien er prachtig uit. Iedereen is opgekleed, de bruid en bruidegom blinken op elk gebied en het geluk spat eraf.
We waren de dag vooraf al naar Leuven gekomen en logeerden bij schoonzus Linda en schoonbroer Klaus, om zeker op tijd te zijn (op weg van Gent naar Leuven kan je soms heel lang onderweg zijn - beter die stress vermijden).
Na het ontbijt opgekleed en naar het stadhuis gegaan.
Daar leek het op en trouwfabriek: naar we hoorden waren er ongeveer 10 trouwers die dag.
Alles moest dus vlug gaan.
En toch maakten ze er een rustige, gemoedelijke plechtigheid van.
Ook emotioneel, toen vooral de mama's beseften dat het jongste kind definitief het huis uit was. Barbara, de mama van de bruid, en Carien, de mama van de bruidegom, wisselden op een zeker moment zakdoekjes uit. Ik denk dat op een zeker moment ongeveer drie kwart van de zaal met vochtige ogen stond.
Het was ook een mooi en ingrijpend emotioneel moment.
Het plechtstatig foto-moment na de plechtigheid en daarna richting het restaurant "Het Spaans dak" voor een voortreffelijke maaltijd om het burgerlijk huwelijk te vieren. Het werd een leuke boel met een mengelmoes van Poolse en Engelse toespraken, veel plezier en een voortreffelijke sfeer.
Nadien namen we afscheid van een deel van de familie uit Polen die terugreisden en voor de rest een afspraak voor de volgende dag voor een barbecue bij ons.
Als we beginnen feesten, zijn we moeilijk te stoppen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten