Reis naar Polen

Alles was geregeld: de vliegtickets naar Modlin, dicht bij Warschau, huren van 2 wagens, de regeling voor 2 grote valiezen en de adressen waar we heen gingen.
De wekker ging af om 3 uur, want we moesten rond 5 uur in Charleroi zijn. Schoonbroer Frank, pas getrouwd, was op tijd want hij volgde ons met de wagen tot in Charleroi. Hij kwam na 2 dagen al terug, dus moest hij vervoer hebben om vanuit Charleroi terug huiswaarts te geraken.
Wij, zijnde mijn vrouw en ik, met schoonzus Linda en schoonbroer Klaus, bleven nog enkele dagen in Warschau na het huwelijk.
Want dat was de reden van de halve volksverhuizing: het kerkelijk huwelijk van de jongste zoon, Benjamin met Maria, uit Lodz (uitspraak: Woedsch - Pools zien en proberen uitspreken is aartsmoeilijk).
We geraakten redelijk vlot op het vliegtuig, alhoewel Frank en Christel er niet op gelet hadden dat ze geen grote flacons mochten meenemen, waardoor ze plots zonder shampoo en douchegel zaten. We konden ze geruststellen dat er in het hotel wel alles voorzien ging zijn.
Aangekomen in Modlin ging het echter een beetje fout. Er was een probleem met de boeking van één van de wagens (dubbele boeking, waar de annulatie van één van de boekingen niet doorgekomen was en een bediende die dit niet goed begreep omdat hij het Engels niet zo goed machtig was). Ik had alle adressen ingegeven en opgeschreven om alles gemakkelijk te vinden en vertrouwde daarom op mijn smartphone, waar ik Waze had ingesteld als GPS. Idem dito bij mijn schoonbroer Frank, die in de andere wagen zat die door mijn vrouw ging bestuurd worden.
We vertrokken, maar een kilometer verder merk ik dat ik geen signaal had op mijn GSM. Ook bij mijn schoonbroer Klaus, die bij mij zat was dit het geval. Ik stop langs de kant om mijn vrouw daarvan te verwittigen. Zij houdt in, mijn schoonbroer wijst naar zijn GSM, dat alles in orde is, zonder te stoppen, dus maken we ons op om ze te volgen. Aan een rood licht echter kan zij doorrijden en wij niet. Ik ga ervan uit dat ze iets verder zal stoppen. Neen, dus: ze rijdt gewoon verder.
Aangezien we geen signaal hebben is er geen GPS en kunnen we zelfs niet bellen.
Gelukkig merkt mijn schoonzus, Linda, die bij mij in de wagen zit, dat ze wel signaal heeft. Ze kan echter enkel tekstjes zenden.
De verwarring is totaal: er wordt heen en weer ge-sms't: waar zijn jullie, we weten het niet, moeten we stoppen, we zijn daar, waar is dat,...  .
Maar: op een zeker moment krijgt schoonzus verbinding met internet. Ik zoek de weg via Google maps en we komen op de juiste weg.
Achteraf merken we dat we een 30-tal kilometer omweg maakten. Mijn vrouw had onderweg ook een klein half uur staan wachten.
We komen uiteindelijk, ongeveer een klein uurtje later dan verwacht, toch ter bestemming. Eind goed, al goed.
Die bestemming is hotel Andel's in Lodz, dat grotendeels afgehuurd is voor de gasten van het huwelijk van Ben en Maria. Het is eigenlijk één van de mooiste hotels in Lodz, vlakbij het gigantisch koopcentrum Manufactura.
's Middags en 's avonds vallen één voor één de verwachte gasten voor het huwelijk binnen. Heel raar: rondlopen in een hotel en dan meer dan de helft van de mensen kennen.
We plaatsen onze bagage op de kamer en gaan dan met Ben en Maria in de buurt een kleine maaltijd nemen. Het wordt een soort van pannenkoek waarin hartige eetwaren zitten (vlees, groeten, saus). Heel lekker en de kostprijs van het eten en drinken is 10 € per koppel. Schoonbroers en -zussen zijn aangenaam verrast: het was heel lekker en goedkoop.
's Avonds waren we dan uitgenodigd door de (oudere) familie van Maria. Het werd een redelijk traditioneel diner in en restaurant vlakbij het koopcentrum, waar we terug de mengelmoes hadden van Pools-Engels-Vlaams.
Na het eten namen we nog een drankje in het hotel waarna we dan toevallig Zjuza tegen het lijf liepen. Toen we vroegen waar de mama en papa waren, vertelde ze ons dat die helemaal boven op het 5de verdiep zaten ,waar een bar is. Daar brachten we dan ook nog een uurtje door, met Psjemek en Malgoscha, met een neef van Maria die we enkele jaren voorheen ook al gezien hadden en zijn echtgenote, die toevallig... Malgoscha heet. Beetje verwarrend.
Tijd om te slapen dachten we, zo rond 23u30, want het was een lange dag. Beneden aan de balie stond echter mijn broer Chris, met zijn vrouw Carine. Pas een half uurtje toegekomen en op zoek naar iets om te drinken. Uiteraard hebben we dan nog enkele drankjes met hen genomen, om rond 1 uur toch de bedstee op te zoeken.
Het was inderdaad een lange dag!