Er werd een heel grote inspanning geleverd door de familie van Maria, de verloofde - nu vrouw - van mijn jongste zoon.
Zowel de broer als zus en ouders brachten een weekje in België door om het huwelijk van de jongere zus-dochter te vieren.
De oudste broer - Przemyslaw, roepnaam Psjemek, met zijn vrouw Malgoscha en dochter Zjuza kwamen de week voor de trouw en aangezien we die redelijk goed kennen (we gebruikten hun landhuis vorige zomer om de vakantie door te brengen in Polen) hebben we ze een dag in Gent ontvangen en hier rondgeleid, onder andere met een boottocht. Het was de dag voor het begin van de Gentse feesten, dus waren veel zaken afgeschermd door podia en doeken, maar ze vonden het sowiezo een fantastische rondleiding. Psjemek vond van de stoverijschotel in het restaurant De Progres (wat wel redelijk typerend is voor Gent): "the best stue I ever ate". De dag daarna ontdekte Zjuza in Gent Primark, wat voor haar een beetje de hemel op aarde leek.
De rest van de familie kwam op donderdag (zaterdag was de trouw): de ouders met het vliegtuig en de zus (Agnieska), met haar man en zoon met de auto. De reden daarvoor: de man, Michal, heeft vliegangst en hij rijdt liever 1300 km dan 2 uren in een vliegtuig te zitten.
Maar: ze kwamen heelhuids toe. Hij is wel een fantastische chauffeur (gaf professioneel nog rijlessen vooraleer hij zijn huidige job als wegenbouw-verantwoordelijke deed), zodat ze zonder veel problemen toekwamen, tot opluchting van de mama en papa (Barbara en Slawomir).
Zij hadden op vrijdag een rustige dag (wat recupereren van de reis), terwijl broer Psjemek in Gent was (Primark met Zjuza) en zaterdag was dan het huwelijk.
Psjemek, Malgosha en Zjuza vertrokken op zondag terug naar huis, via Keulen waar ze dan een dagje verbleven, maar de rest was allemaal uitgenodigd bij ons om een echte Belgische barbecue te hebben. Aangezien de bende wat te groot was voor onze nederige woning, hebben we alles laten doorgaan bij onze oudste zoon Tim, die ruimte genoeg heeft, alsook een professioneel ogende barbecue.
Het werd terug een leuke namiddag, met, zoals de dag ervoor, een mengelmoes van Pools, Engels en Nederlands, waar de kinderen zonder last te hebben van het taalprobleem met elkaar speelden en de ouderen, zoals in bij 'komen eten' voor veel sfeer en gezelligheid zorgden.
Het werd een leuke afsluiter van een week zorgen voor onze Poolse gasten.
We namen afscheid met de afspraak het binnen 14 dagen minstens even leuk te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten