De Muur!

Erop en erover!
De Muur.
Van Geraardsbergen.
Eén van mijn doelstellingen van dit jaar.
Geen goed fietsjaar als je de muur niet opreed.
Eigenlijk was dit al enkele jaren geleden.
Nu wou ik het.
Kijken (of bewijzen aan mezelf) dat dit me nog steeds lukt.
Rustig naar Geraardsbergen gefietst.
Rond de 25 km per uur.
De wind zit schuin voor tegen.
Dat zit goed om terug te keren.
Ik krijg normaal gezien een klop van de hamer in het terugrijden in Steenhuize-Wijnhuize, waar het verraderlijk op en neer gaat.
Afwachten straks.
Ik zie de Muur liggen vlak voor ik Geraardsbergen binnenrijd.
Doe ik het of doe ik het niet.
Richting de vesten, maar ik sla af naar de straat waar het klooster staat.
Keisteile straat, maar nog geen kasseien.
Ik rij daar rustig op.
Mijn hartslag gaat al redelijk goed omhoog.
Ik had die goed onder controle in het heenrijden: gemiddeld 128. Met dat op en neer, lichte tegenwind, was dit OK.
Ik kom aan de kasseien.
Ik schakel kleiner. Dit is de eerste keer met mijn Specialized dat ik dit probeer.
Ik draai klein, maar soepel.
Voorbij de paaltjes, naar het echt steile gedeelte.
Oei, ik begin zwaar te ademen. Nog eens schakelen? Heb ik nog iets?
Ja! Oef. Ik krijg het nog rond.
Ik kom heel dicht bij de laatste bocht.
Ik durf niet kijken naar mijn hartslag. (ik zie later dat die 189 was toen).
Ja, de bocht om en voorbij de herberg.
Doe ik de kapel?
Neen.
De laatste 100 m waren er eigenlijk al een beetje te veel aan.
Even recupereren bovenaan. Wat eten (blij dat ik een gelleke meeheb) en drinken. Oei: mij eerste bus is op. Gelukkig heb ik er nog één.
Rustig terug gereden.
Ik neem vlot de klimmetjes in Steenhuize-Wijnhuize. Geen klop van de hamer.
Ik passeer Zottegem en nader Oosterzele. De 'bergjes' zijn gepasseerd.
Normaal gezien gaan de benen pijn doen voorbij Oosterzele.
Niks van: ik blijf goed doorpeddelen en voel me hoe langer hoe beter.
In Melle besluit ik nog een kleine omweg via Harry Malter te nemen.
Nog steeds geen probleem.
Ik kom thuis en ben nog niet echt heel erg moe.
Leuk!
Ik kan het nog.