Ongelofelijk, hoe lang de winter duurde en dan naadloos overging in ... herfst.
Eind mei en .. het sneeuwt in Leuven (dixit schoonbroer Klaus op de verjaardag van mijn vrouw).
We zijn dat echt niet gewoon. het is ook redelijk abnormaal: ongeveer elke dag horen we van een gebroken record, en dat gaat dan niet over sportprestaties, maar het weer.
Ik denk dat ongeveer iedereen dit kotsbeu is.
Het werkt ook op het gemoed van de mensen: het is het belangrijkste gespreksonderwerp en een dankbaar item in de klaagcultuur van bv het onderwijs.
Dit heeft ook zijn impact op de gezondheid.
Als ik persoonlijk spreek: ik had gedacht in de opbouw van de fysieke conditie een pak verder te staan.
Nu het voetbalseizoen gestopt is, dacht ik toch wekelijks rond de 150 km te fietsen, buiten mijn verplaatsing naar school. Het zal, vrees ik, deze maand 150 km tout court zijn, niet op een week, maar op een maand.
Mijn (oude?) knoken beginnen wat te roesten (rust roest?). Ik zal dringend eens wat lange, inspannende beweging moeten hebben.
Ik ben trouwens niet de enige: ook vrouwlief is het weer kotsbeu en ze begint ook reeds te piepen en bassen langs alle kanten, met nog zeurende pijntjes erbij.
Bij deze een warme oproep naar de zon: komt tevoorschijn AUB, in vol ornaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten