Het was alsof we geen vakantie achter de rug hadden, toen de wekker maandagmorgen 6 januari afging!
Zo vroeg, dat waren we niet meer gewoon.
Maar reeds na enkele minuten was er terug de routine: de koffie stond reeds klaar om aan te zetten van de avond ervoor, echtgenote stond als eerste op (zij start een dik half uur vroeger dan ik, en moet ook verder rijden), waarna ik rustig opsta, mijn vrouw uitwuif en succes wens voor haar eerste dag na het ziek zijn en dan een typisch ontbijt neem met koffie en lezen van de krant.
Ik vraag me af hoe mijn echtgenote het zal stellen en of ze op de school wel weten dat ze slechts part-time terugkomt, want dat is informatie die, als ze niet rechtstreeks aan de persoon die dit regelt gezegd wordt, gemakkelijk over het hoofd wordt gezien.
Blijkt dat ze inderdaad aan dat feit voorbij waren gegaan, wat een lichte paniekaanval veroorzaakte bij die verantwoordelijke.
Bij mij op school wenst iedereen zo een beetje ingetogen gelukkig nieuwjaar en gaan we heel vlug over tot de orde van de dag. Ik heb slechts een tweetal les-uren en voor de rest ICT.
Voldoende dus om het kalenderjaar langzaam in te lopen.
Al bij al ging de dag heel vlug voorbij.
's Avonds echter merken we allebei: verdorie: we zijn moe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten