We hadden afgesproken om met alle kinderen bij de oudste thuis eerst samen een aperitiefje te drinken, waarna Tim zijn vrouw meenam naar een restaurant.
Zo gezegd zo gedaan: iedereen, behalve Maria (die moest werken en kwam wat later) paraat om 18 uur, en (uiteraard): er werd terug champagne gekraakt. Alle redenen zijn goed, maar er waren toch enkele aanleidingen: dochter Barbara had, samen met vriend Carlo, de goedkeuring verkregen om haar huis ... te verdubbelen, Tim vierde vandaag zijn 3-jarig samenzijn met zijn vrouw Kathleen en ze hadden net in de namiddag alle papieren getekend voor het huis dat ze al startten met bouwen.
Onze kinderen (met partners) hebben nogal een baksteen in de maag precies.
Het volgend jaar zal er nogal veel gesproken worden over plannen, scheve of rechte muren, isolatie, stenen, water- of winddicht, chappe,... en nog een pak bouwtermen.
Goe bezig!
Onze jongste is ondertussen aan examens bezig, waarvan ik soms zelfs niet begrijp waar het vak over gaat, maar alles verloopt goed tot nu toe, dus is er weinig reden om geen feestje te bouwen!
Rond 20 uur vertrokken de jonge ouders en mochten oma en opa zorgen voor Juliette. Aanvankelijk was er nog ondersteuning van Benjamin en Maria (we gebruikten samen het avondmaal, door de oudste zoon bereid - lekkere spaghetti bolognaise), maar kort daarna verlieten zij ons ook.
Juliette deed het ondertussen... prima: ze zat samen bij ons aan de tafel in een nieuwe stoel die deze namiddag toegekomen was en ze verbaasde ons hoe sterk ze al is: slechts 4 maanden en ze zat reeds als de beste. Klinkt misschien als eigen stoef, maar we hebben massa's kinderen gezien van die leeftijd (we hadden tenslotte gedurende 12 jaar een crêche en hebben enkele honderd kinderen verzorgd en zien opgroeien, dus denken we wel een vergelijking te kunnen maken): Juliette is sterk voor haar leeftijd.
Op het einde van de maaltijd werd ze moe en was het wat zoeken naar wat ze precies wou.
Mama toonde dat ze het nog niet verleerd is: ze vond dat Juliette in de wandelwagen rustig was en op enkele minuten... sliep! Het kind heeft dik 2,5 uren geslapen.
Oma en (vooral) opa prutsten wat met het opwarmen van de (borst)voeding die Kathleen afkolfde, maar eens die in het flesje en warm genoeg was kon het voor Juliette niet vlug genoeg gaan om dit op de kortst mogelijke tijd op te drinken.
Ze leek niet genoeg te hebben, maar op het moment dat we beslisten een extra voeding te geven, kwamen mama en papa terug binnen. Saved by the bell!
Nog wat nagepraat, waar Juliette ondertussen genoot van 'the real thing' en ons dan nog beloonde met enkele mooie glimlachjes.
Een geslaagde eerste opdracht waar er waarschijnlijk nog veel zullen volgen.
Ik kijk ernaar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten