Na de eerste schamele poging, toen ik het goed nieuws van de chirurg hoorde, vond ik het tijd om nog eens een fietstochtje te wagen.
Ondertussen had ik er een aantal voetbaltrainingen op zitten (waar ik me dus nooit kan houden en steeds oefeningen meedoe!), zodat er toch een beetje fysieke vooruitgang was.
Eind maart deed ik er 2: eentje op dinsdag en een op donderdag (waar ik geen andere fysieke inspanningen voorzien had - een beetje voorzienigheid helpt soms).
En... dit ging beter dan verwacht.
Een rit van 23 km in 55 minuten en eentje van 24 km in exact een uur. Gemiddelde pols (wat voor mij belangrijk is, want die durft zonder probleem naar 180-190 schieten, als ik 'ongezond' ben): 155 en 145.
Zonder meer goed voor mij.
Ik had ook een redelijk goed gevoel en ... heb goed geslapen de volgende nacht.
Nu nog wat wachten op wat beter weer, want op dat gebied ben ik een serieuze 'salonfietser' geworden: als het maar niet te nat, of te koud, winderig,... is.
Ik vrees dat ik tegen de grote rondes nog te kort zal komen, maar voor het eendagswerk hoop ik tegen de zomer toch wat fietsvaardiger te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten