Goed weer: 20°, zon. Redelijk veel wind, maar toch een dag om de
'fietsbenen' terug wat te testen.
Het was nu ondertussen reeds drie weken geleden dat ik mijn stalen ros
eens van de stal had gehaald.
De (zelfopgelegde) opdracht: 40 km, en niet alles biljartvlak.
Na de Amstel Goldrace, auto stofzuigen en gras afrijden was het zo ver.
Op de fiets gekropen en toen reeds gemerkt: "Oei, die pols is al
heel hoog!". Ik kan niet tegen trillingen, zoals het stofzuigen en gras
afrijden. Mijn pols schiet dan de hoogte in en komt dan met moeite terug naar
beneden.
De moed bijeengeraapt en aan een tochtje begonnen waarvan ik weet dat
het exact 40 km is.
Waarmee ik echter te weinig rekening had gehouden: de wind (zoals
gezegd: redelijk veel) had ik de eerste 15 km volledig tegen.
Ik probeerde alles op een heel rustig tempo te doen, maar: als je in
tegenwind, berg- (of eerder heuvel)op rijdt, schiet de pols omhoog en komt er
heel snel melkzuur in de spieren.
Toch geprobeerd zo veel mogelijk gecontroleerd de rit uit te rijden. Na
1 uur 42 zat mijn rit van 40 km erop. 23 en een beetje per uur, maar de
polslagmeter toonde 167 gemiddeld. Veel te veel dus.
Ik had echter niet het idee dat ik bekaf was en de recuperatie was ook
redelijk vlot.
Wel goed geslapen 's nachts en opgestaan met ... spierpijn in de benen.
Lang geleden dat ik spierpijn had van het fietsen!
Uiteindelijk heb ik de gevolgen van mijn operatie toch onderschat!
Ik zal toch nog redelijk wat werk hebben om de conditie op een
aanvaardbaar peil te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten