Terug match

Ik voel me er klaar voor: ik ga kijken naar de match van de U11 van SKVO.
Het is een match tegen Vinderhoute, die we in de heenronde versloegen met 2-4.
Moet dus lukken.
Aangekomen op het veld moet ik mijn verhaal een 7-tal keren vertellen (ik ken het ondertussen van buiten).
Ook Benjamin's verhaal gaat een paar keer de ronde.
Het is wel bar koud op deze zaterdagmorgen. Rond het vriespunt, maar de gevoelstemperatuur is door de strakke noordoostenwind ongeveer -5°.
Als de match begint zie ik enkele dingen: de tegenstanders maakten een vooruitgang en dat maakt de match evenwichtig. Verder is er achteraan links een boulevard open omdat er enkele jongens niet op de juiste plaats staan.
Even ingrijpen ("Frank, Kevin is een verdediger waar ze niet voorbij gaan en geen aanvaller. En Viktor moet zijn mannetje houden.") komt er evenwicht in de ploeg.
Er komen enkele kansen, aan beide zijden.
In de rust de jongens nog enkele extra aanwijzingen gegeven. Het resultaat is er ook: een duidelijker overwicht en Tobi scoort een goal. Daarna gaan ze verder op het elan: de tegenstanders komen maximum tot de backlijn en ik zie een aantal hele mooie acties van onze ploeg. Tobi stormt, heel alleen op de keeper af, 5' voor tijd. Hij heeft alle tijd om zijn  hoek uit te kiezen, legt aan en... schiet naast!
Jammer.
Een nipte maar verdiende overwinning en ik ben daar heel blij om.
Ik feliciteer de jongetjes die staan te glunderen.
Ook Frank komt wat complimentjes vissen, die ik hem graag geef: hij verdient het!
Na de match nog enkele keren mijn verhaal moeten vertellen (aan de ouders van de andere U11 ploeg bijvoorbeeld), maar na een 20-tal minuten in de kantine voel ik terug alle energie uit mezelf weglopen.
Ik ben om verschillende redenen blij: ze hebben gewonnen, het werk wordt  verder gezet en, vooral, ik hield het al langer uit, ondanks de koude!
Op elk gebied zo verder doen!