Mijn dochter besloot 25 jaar geleden dat ze lang genoeg in mama's buik gezeten had en dat het tijd was om de wereld eens goedendag te zeggen, meer dan 5 weken te vroeg!
Barbara had vrouwendag uitgekozen om ter wereld te komen.
Uiteraard: als er iemand vrouwendag zou moeten vertegenwoordigen, zal het mijn dochter wel zijn!
Ze is een echte vrouw: lief, goedlachs, bang voor spinnetjes en andere kleinigheden, onvervaard, een babbelaar, sociaal tot en met (zoals de mama), werkt in de zorgsector, heeft geen kaas van techniek gegeten, maar dan een man gevonden die dat wel kan, onafhankelijk, (maar toch zo afhankelijk), een lachebek, slaapkous, ... ik kan zo nog een tijdje doorgaan.
Ik had aan haar de laatste maanden heel veel steun (zoals aan de rest van de familie ook, hoor).
Ik ben blij zo'n dochter te hebben, die, zoals ze het zelf plots bemerkte enkele jaren geleden "precies 30 jaar scheelt met mij".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten