Plat!

De rib is min of meer in orde, dus kan er terug aan de conditie gewerkt worden (iets wat ik in een vorig bericht ook al meldde).
Dus: het fietsje terug van stal gehaald.
We spreken 3 november en ik begin vol goede moed aan een fietstocht van (denk ik) zo'n 40 km.
Nu valt dit in het begin nogal tegen: ik heb tegenwind en ik krijg (terug) de pols niet onder de 160.
Geen probleem, denk ik, want na een 15-tal km draai ik en kan ik rustig naar huis fietsen met een relatief lage hartslag.
Mis poes: ik rij plots op een steen, en wat verder merk ik het dan: plat achteraan.
Ok, geen probleem: ik heb een reservebandje mee dus wissel ik dat even. Nu zit die band er reeds meer dan een jaar op en die is niet echt gewillig om eraf te komen. Na enkele minuten prutsen en wringen komt hij er toch af. Nieuw bandje erop en dan maar pompen met de handpomp. Mijn pols schiet nog meer omhoog.
Geen probleem, denk ik, eens terug op mijn fiets zal dat wel terug zakken.
Rustig vertrokken terug om een paar honderd meter vast te stellen dat ik ... terug een leegloper heb achteraan. Shit: geen reservebandje meer.
Enige oplossing voor de volgende 10 km: een spurtje van ongeveer anderhalve km en dan afstappen en pompen.
Resultaat: frustratie en een gemiddelde pols van 166 na een rit van 34 km.
De fiets een weekje laten staan (ik moest werken en het was toch rotweer), dan gerepareerd en op 11 november terug een poging gedaan.
Terug veel wind tegen aan het begin, maar ik hou de pols beter onder controle.
Na zo'n 9 km echter: 't is niet waar: terug plat achteraan. Eens goed gecontroleerd en de boosdoener gevonden: er zat een klein naaldje door de band! Het zat net tegen de binnenband waardoor, tijdens het rijden, de band doorboord werd. Terug wisselen (hij ging er nog steeds moeilijk af!) en pompen.
Rustig verder gereden om 2 km verder te merken: plat vooraan!
Terug de band eraf (dit ging iets vlotter), maar in de reserveband zat ook een gat (die had ik net gewisseld).
Gen probleem: ik heb plakkertjes mee. Die zaten er echter al meer dan een jaar in, zodat die verstorven waren.Van plakken was dus geen sprake meer.
Dan maar, heel voorzichtig, de rest van de rit (een 12-tal km) op een platte voorband gereden.
Thuis gekomen slaakte mijn vrouw een zucht van opluchting, want ik was lang weggebleven.
Uiteindelijk is het resultaat van de twee laatste ritten: hard getraind, weinig resultaat en ik zal maar zo vlug mogelijk nieuwe banden kopen!